„Świerzb to dokuczliwa choroba skóry, która może dotknąć również psy. Wywołują ją pasożyty- świerzbowce, które powszechnie występują w środowisku. Najbardziej narażone są na nie młode psy, chociaż może ona dotknąć zwierzęta w każdym wieku” – pisze Patryk Jabłoński z serwisu klubgonczypolski.pl
Objawy świerzbu u psa
U psów świerzb wywoływany jest przez dwa gatunki pasożytów: świerzbowca drążącego -Sarcoptes scabiei var. canis oraz świerzbowca usznego- Otodectes cynotis. Jest to choroba wysoce zaraźliwa, dlatego do jej złapania może dojść w wyniku kontaktu z chorym osobnikiem lub jego rzeczami, takimi jak posłanie czy miska. Świerzb drążący znajduje się w górnej części naskórka, w którym drąży korytarze. Są one niewidoczne gołym okiem, dlatego łatwo można przegapić pierwsze objawy. Samice w wydrążonych tunelach składają jaja, z których po mniej więcej trzech tygodniach wykluwają się larwy. Z kolei świerzbowiec uszny bytuje w małżowinach usznych i powoduje uszkodzenie naskórka.
Pierwsze objawy zarażenia pojawiają się po około kilku lub kilkunastu dni od kontaktu z pasożytem. Kulminacyjny punkt choroby ma miejsce po 3-4 miesiącach. Charakterystycznymi symptomami choroby są zmiany skórne, które pojawiają się przede wszystkim na głowie, w okolicach pyska, na brzuchu, uszach, klatce piersiowej. Mogą jednak pojawić się również na całym ciele zwierzęcia. Zanim jednak pojawią się widoczne gołym okiem zmiany pies zaczyna cierpieć na ogromny świąd, który jest wynikiem reakcji obronnej układu odpornościowego. Po pewnym czasie swędzenie przeradza się w piekący ból, który wywołany jest częstym drapaniem. Z kolei uszkodzony naskórek jest idealnym środowiskiem i pożywką dla pasożytów. W wyniku intensywnego drapania na ciele zwierzęcia pojawiają się łyse miejsca na skórze pozbawione sierści. Może to prowadzić także go groźnych stanów zapalnych. W przypadku zakażenia świerzbem usznym nieleczona choroba może skutkować częściową lub całkowitą utratą słuchu.
Jak leczyć świerzb u psa?
Bardzo ważne w leczeniu świerzbu jest to, aby zrobić to jak najwcześniej. Jeśli tylko u psa pojawią się niepokojące objawy, które mogą świadczyć o tym, że zaatakował go pasożyt należy niezwłocznie udać się do weterynarza. Pies może zarazić się całkowicie przypadkowo np. podczas chwilowego kontaktu z innym zwierzęciem podczas spaceru. Jeśli zachodzi podejrzenie, że u pupila zaczyna rozwijać się świerzb lekarz weterynarii pobierze próbkę naskórka do badania. Inną metodą diagnostyczną jest także badanie odruchu uszno-kończynowego, czyli obserwacja psa podczas drażnienia małżowiny usznej. Niekiedy zlecane jest także przeprowadzenie badań serologicznych lub histopatologicznych.
Leczenie świerzbu jest długotrwałe i dość trudne, ale na szczęście można go całkowicie wyeliminować. Bardzo ważna jest odpowiednio wczesna reakcja, która gwarantuje powodzenie terapii. Leczenie najczęściej trwa od 4 do 6 tygodni. Psu podaje się leki przeciw świerzbowcom w postaci tabletek, preparatów aplikowanych bezpośrednio na skórę lub podskórnych zastrzyków. Zwierzęciu najczęściej podawane są także leki łagodzące świąd, które powinny przynieść mu ulgę. Jeśli występuje stan zapalny konieczne jest podanie również antybiotyków. W przypadku świerzbowca usznego do małżowiny stosuje się także maści i i krople. Właściciel powinien także odkazić wszystkie rzeczy, z którymi zwierzak miał kontakt w celu pozbycia się pasożytów.
Jak zapobiegać chorobie świerzbowej?
Uchronienie psa przed zarażeniem może być bardzo trudnym zadaniem. Nie istnieją bowiem środki ochronne, które całkowicie wyeliminowałyby zagrożenie. Pies może zarazić się nawet podczas krótkiego kontaktu z innym osobnikiem. Warto jednak powstrzymywać pupila od zabaw z psami bezpańskimi, które szczególnie narażone są na tę chorobę. Trzeba także przestrzegać obowiązkowych szczepień zgodnie z ich kalendarzem, a także regularnie odrobaczać zwierzaka. Jeśli tylko zaobserwujemy niepokojące objawy u pupila, które mogą świadczyć o początkach świerzbu trzeba niezwłocznie udać się do weterynarza, który w razie potrzeby wdroży odpowiednie leczenie.