Nosówka u psa to poważna choroba, która może zakończyć się nawet trwałymi uszczerbkami na zdrowiu pupila i jego śmiercią. Jest wysoce zakaźna, o dużym odsetku śmiertelności. Najbardziej narażone na chorobę są szczenięta między 3. a 6. miesiącem życia oraz starsze psy z obniżoną odpornością. Jedyną skuteczną metodą zapobiegania nosówce są szczepienia ochronne.
Jak dochodzi do zakażenia wirusem nosówki?
Wirus nosówki w największym stopniu przenosi się drogą kropelkową. Znajduje się w wydzielinach oczu i nosa, które bardzo łatwo tworzą kropelki infekcyjnego aerozolu. Nawet wyleczone już zwierzę może roznosić chorobę przez kilkanaście najbliższych miesięcy. Do zakażenia dochodzi również przez pokarm, a w przypadku ciężarnych suk – przez łożysko. Oznacza to, że chora samica z dużym prawdopodobieństwem urodzi zainfekowane szczenię. Do zakażenia dochodzi najczęściej w miejscach większych skupisk psów, np. w hodowlach czy na pokazach i konkursach. Dlatego tak ważne jest szczepienie przeciwko nosówce.
Objawy nosówki
Wirus nosówki namnaża się bardzo szybko, atakując w pierwszej kolejności narządy limfatyczne, a więc w znacznym stopniu osłabiając układ odpornościowy psa. Pierwszym objawem jest skok temperatury nawet do 41 stopni. Gorączka ma nietypowy przebieg – po kilku dniach spada, aby następnie ponownie wzrosnąć. Dalszy obraz kliniczny zależy od tego, które narządy i układy zostaną zainfekowane. Wyróżniamy bowiem kilka postaci nosówki u psa:
- nieżytową – biegunka, apatia, osłabienie, zmęczenie, wydzielina z nosa i spojówek
- skórną – pęcherzyki ropne pojawiające się najczęściej w okolicach brzucha, pachwin, nosa, oczu i uszu. Po wyschnięciu przyjmują wygląd strupków
- oczną – łzawienie, światłowstręt, zapalenie spojówek przebiegające z wydzielaniem ropno-surowiczego płynu. Ta postać może prowadzić nawet do utraty wzroku
- nerwową – oczopląs, niedowład, porażenia, drżenie mięśni, padaczka
- żołądkowo-jelitową – zapalenie żołądka i jelit, wymioty, biegunka, silne odwodnienie, wychudzenie
- oddechową – duszność, wysięk z nosa o charakterze ropnym, surowiczym lub nawet krwistym
Jak widać, obraz kliniczny może być różny. Jedną z groźniejszych postaci nosówki u psa jest postać nerwowa, ponieważ zmiany neurologiczne są trwałe i nie poddają się leczeniu. Każda postać nosówki może przechodzić w inną w momencie, gdy wirus rozprzestrzeni się po organizmie zwierzęcia. Wyjątkiem jest nosówka nerwowa, która przebiega samodzielnie. U starszych psów sporadycznie może dojść do zapalenia mózgu, nie jest to jednak częste powikłanie.
Jak leczyć nosówkę u psa?
Nie ma żadnych skutecznych leków, które umożliwiałyby pozbycie się choroby. Leczenie składa się z kilku elementów, wśród których istotne jest podawanie antybiotyków oraz środków farmakologicznych łagodzących występujące objawy. Wprawdzie antybiotyki nie są skuteczne w przypadku wirusów (działają bakteriobójczo), jednak ich stosowanie ma znaczenie. W przebiegu nosówki często dochodzi do wtórnych infekcji bakteryjnych, które możemy zwalczać. Z kolei odpowiednio dobrane środki farmakologiczne mogą zmniejszać wymioty, biegunki i skurcze mięśni, poprawiając komfort życia zwierzęcia.
Kolejnym ważnym aspektem jest prawidłowa pielęgnacja. Właściciele chorych psów muszą na bieżąco usuwać zanieczyszczenia oraz wydzieliny oczu i nosa. Zakażone psy powinny zostać odizolowane, aby nie zarażać innych zwierząt. O higienę muszą zadbać również opiekunowie, ponieważ wirus może przenosić się na ubraniach. Niestety, mimo leczenia rokowania nie zawsze są dobre. Szczególnie w przypadku nosówki nerwowej. Warto wiedzieć, że szczenięta, które przechorowały nosówkę, nabierają odporności do końca życia.
Szczepienia ochronne
Najskuteczniejszym sposobem zapobiegania nosówce są szczepienia ochronne. Cykl szczepień rozpoczyna się już u szczeniaka, w okolicach 6.-7. tygodnia życia. Kolejne dawki pies otrzymuje w wieku 9.-10. tygodnia oraz 12.-13. tygodnia. W późniejszym wieku szczepienia przeciwko nosówce wykonuje się średnio co 2-3 lata lub zgodnie z zaleceniami weterynarza.